Lustrumverhalen met Eva Schoemeijer
“Ik had een suf idee bij een Christelijke studentenvereniging”
Dit jaar bestaat Via Fidei vijf jaar en dat betekent: ons eerste lustrum! In deze serie interviews blikken leden terug én vooruit op Via Fidei en hun lidmaatschap. Waarom zijn ze lid geworden en welke vriendschappen en herinneringen zijn er ontstaan? Vandaag: Eva Schoemeijer.
Als vierdejaars lid heeft ze al veel meegemaakt met de vereniging. In 2019-2020 was ze voorzitter van de vereniging en nog steeds is ze goed bevriend met haar oud-bestuursgenoten.
Waarom ben je lid geworden bij Via Fidei?
“Ik was niet direct van plan lid te worden. Maar tijdens mijn studie miste ik aansluiting met anderen. Met driehonderd studenten in een zaal is het toch lastig vrienden maken. Ik ben toen naar een open avond bij Via Fidei geweest en ondanks dat het erg gezellig was, werd ik toen nog geen lid. Ik had een suf idee bij een Christelijke studentenvereniging. Maar toen ik een kamer kreeg aangeboden in Chez Jaques (een verenigingshuis), rolde ik langzaam in het verenigingsleven. Niemand in mijn omgeving zat bij een vereniging, mijn familie niet en de kerk ook niet. Dus het was best wel een stap. Inmiddels is mijn zusje ook lid bij ons en overweegt mijn andere zusje ook lid te worden.”
Wat is je mooiste/leukste/grappigste herinnering van de afgelopen vijf jaar?
“Samen liften vond ik heel leuk, daar hebben we mooie verhalen aan overgehouden. Je bent helemaal overgeleverd aan de ander. Nu we veel minder fysieke activiteiten hebben, mis ik de simpele dingen. Een koffietje doen bijvoorbeeld. De Dies vind ik ook leuk, maar dan vooral de afterparty, zonder die poppenkast vooraf. Ook geniet ik altijd van de introperiode.”
Welke vriendschap is er bij Via Fidei begonnen?
“In mijn huis heb ik goede vrienden gemaakt. Huisgenoten bijvoorbeeld en tijdens mijn bestuursjaar met Loïse. Wij werden tegelijkertijd lid en tijdens het bestuursjaar word je ook hechter. Maar ook met de andere oud-bestuursleden ben ik hechter geworden. Oud-bestuursgenootje Nathanaël was een onverwachte, maar goede vriendschap. Nu wij ook huisgenoten zijn heb ik hem echt leren kennen.”
Welke meerwaarde heeft Via Fidei voor je geloof?
“Ik merk dat ik als persoon ben gegroeid, omdat je leert van elkaar. Als meisje van achttien word je lid en dan ben je steeds verbaasd: kan je ook zo geloven? Ik denk dat ik nu zekerder in mijn geloof sta. In het begin zoog ik alles op en vroeg ik veel. Nu beantwoord ik vragen. De basis is hetzelfde, alleen zekerder. Ik ben zelfs bezig met mijn belijdenis. Via Fidei heeft daarbij geholpen.”
Ben je bij het volgende lustrum? Hoe ziet Via Fidei er dan uit?
“Zeker, als reünist! Leuk om daarover te dagdromen. Ik denk dat Via Fidei nog bestaat, met meer geschiedenis en een eigen karakter. We hebben dan duidelijke gebruiken en afspraken en zijn nog steeds eigenzinnig. Want een vreemde eend in de bijt zullen we blijven, daar zit onze kracht.”
